[Struktura Księgi Rachunkowe to jedna z największych i technicznie najbardziej skomplikowanych struktur JPK. Prezentuje dane finansowe podatnika pochodzące z ksiąg rachunkowych – często zatem nie mających wiele wspólnego z podatkami.
Struktura ta składa się z trzech sekcji:
- Zestawienia Obrotów i Sald (popularnie określanej jako Obrotówka);
- Dziennika;
- Zapisów na kontach księgi głównej i ksiąg pomocniczych.
Efektywnie, wszystkie trzy sekcje prezentują te same dane, ale w innym układzie. W obrotówce, mamy do czynienia z danymi zagregowanymi, w dzienniku z listą dokumentów zaksięgowanych w systemie finansowo księgowym, a w zestawieniu zapisów, te same dokumenty księgowe, co w dzienniku, ale rozksięgowane na konta księgi głównej lub konta ksiąg pomocniczych.
Wszystko to powoduje, że struktura ta zawiera ogromne ilości danych, ale też, dzięki kompleksowości ujęcia jest łącznikiem pomiędzy pozostałymi strukturami JPK (za ten sam okres oczywiście).
Wciąż toczy się dyskusja, z jaką dokładnością pokazywać dane w tej strukturze i czy MF będzie coś w stanie z tymi danymi zrobić. Polska ustawa o rachunkowości bowiem daje sporą swobodę w zakresie sposobu prowadzenia ksiąg oraz stosowanych zasad. Na dodatek, wiele, zwłaszcza dużych firm ma problemy z wygenerowaniem niektórych danych do struktury, choćby z powodu ilości danych. Na łamach bloga przyjrzę się tym kwestiom i podpowiem, jak wybrnąć z takich kłopotów.
Struktura ta, to wreszcie wiele problemów natury interpretacyjnej, zwłaszcza dla przedsiębiorstw prowadzących księgi według zasad zagranicznych grup kapitałowych, do których należą. Często zasady te, nie przystają do wyobrażeń MF o tym, jak wyglądają księgi polskiego przedsiębiorstwa.
Osobiście, sam jestem bardzo ciekawy, jak będzie wyglądać dyskusja o danych w strukturze pomiędzy urzędnikiem a podatnikiem, który np. prowadzi księgi według zasad US-GAAP. Czy urzędnik w ogóle zrozumie, o co chodzi?
Ale i na to postaram się odpowiedzieć w swoim blogu.